Ministri sa najimpresivnijom imovinom su Bratisav Gašić koji sa članovima porodice poseduje etno-selo, stanove, zgrade i zemljište vredne više od 23 miliona evra i Nenad Popović čije kompanije u Rusiji, uprkos sankcijama na koje su ih stavile Sjedinjene Američke Države, ostvaruju višemilionske prihode, otkriva novo KRIK-ovo istraživanje u okviru rada na bazi podataka o imovini političara.
Iza njih je bivša ministarka Irena Vujović koja sa članovima svoje porodice poseduje nekretnine, uglavnom locirane u beogradskom naselju Dedinje, vredne preko 13 miliona evra, dok je ministar Darko Glišić nadomak Uba izgradio hacijendu čija je vrednost procenjena na 650.000 evra.
KRIK otkriva i da funkcioneri i njihovi supružnici izbegavaju da odgovaraju pred zakonom, oglušuju se o pozive i odluke suda i pozivaju na imunitet, zbog čega se postupci razvlače i zastarevaju, a oni ne snose nikakvu odgovornost. Od 32 ministara vlade Srbije sastavljene prošle godine čiju imovinu je istraživao KRIK, samo dvoje je želelo da razgovara sa novinarima i da građanima odgovori o tome kako su stekli nekretnine i prokomentariše postupke vođene protiv njih.
KRIK je otkrio i da je Glišićeva bivša emotivna partnerka, radnica Poštanske štedionice u Kraljevu, u periodu dok su bili zajedno kupila stan u Kraljevu, ali i apartmane u popularnim srpskim turističkim centrima – na Kopaniku i Divčibarama koji vrede preko 175.000 evra.
Porodice i drugih istaknutih političara takođe su uvećale svoju imovinu nakon što su njihovi bliski došli na vlast.
Tako je majka Aleksandra Martinovića, inače penzionerka, u poslednjih deset godina kupila dva stana, jedan u Beogradu, a jedan u Novom Sadu. Ovi stanovi vrede oko 350.000 evra.
Sem zanimljivih otkrića u vezi sa imovinom, novinari KRIK-a su istraživali i kompanije koje se nalaze u vlasništvu ovih političara, ali i prekršaje i druga kršenja zakona koja su počinili.
Ministar Novica Tončev je interesantan u vezi sa obe ove teme. Njegova kompanija „Tončev gradnja” u poslednjih 16 godina dobila je više od osam milijardi dinara (oko 68 miliona evra) iz budžeta, a Tončev je kao ministar sklapao poslove bez raspisivanja tendera, prebacivao novac drugim kompanijama bez ugovora i plaćao iz budžeta svoje saradnike u privatnom sektoru – iako je u okviru ministarstva za te poslove već imao osobe koje su zaposlene i plaćene.
Bežanje od zakona
Političari suočeni sa odgovornošću za prekršaje često ignorišu pozive suda, ne plaćaju novčane kazne, pa se čak ne obaziru ni na osuđujuće presude. KRIK je našao dokaze ovakvog ponašanja kod nekoliko ministara i članova njihovih porodica.
Tako, ministarka Milica Đurđević Stamenkovski je tri puta osuđivana na novčane kazne zbog saobraćajnih prekršaja, a pošto ih nije platila one su zamenjene kaznama zatvora. Ona je, međutim, ignorisala ove presude, nije se odazivala na pozive da odsluži zatvorske kazne i to je na kraju zastarelo.
Tekst: KRIK
