I onda takav čovek, episkop Fotije, podignut na tron jedne od istorijski najvažnijih eparhija Srpske pravoslavne crkve, usuđuje se da studente – mlade ljude čija je jedina “krivica” što razmišljaju slobodno – nazove “satanskim” i “demonizovanim”. Ne kao parohijski sveštenik iz provincije, ne kao ogorčeni anonimni komentar na internetu, već kao crkveni dostojanstvenik, “čovek Božiji”, “učitelj vere” – kako bi trebalo da bude. A umesto vere, on širi mržnju. Umesto ljubavi, osudu. Umesto da pastirski podigne zalutale – on ih pljuje s visine koju mu nije dao Hristos, već struktura koju je srozao do temelja.
Episkop Fotije je, ne zaboravimo, došao u Eparhiju zvorničko-tuzlansku kao naslednik episkopa Hrizostoma, koji je opet pobegao s lica mesta nakon što su se nad eparhijom nadvili oblaci najtežih optužbi – pedofilija, prikrivanje zločina, izbegavanje odgovornosti. I šta se dogodilo? Umesto pokajanja, očišćenja, razrešenja – SPC je poslala Fotija. Da bi šta? Ućutkao, zaštitio i zacementirao sve ono trulo u temelju Crkve.
I on sada ima moralno pravo da studente naziva demonskim jer – protestuju protiv represije, jer traže pravdu, jer odbijaju da budu poslušni kao ovce? Ako je bunt satanizam, onda su svi proroci Stare i Nove zapovesti đavoli. Ako je slobodna misao demonična, onda je sam Hristos bio demon jer je udarao po farisejima, rušio trgove u hramu i kritikovao licemere. A znamo kome danas fariseji najviše liče.
Episkop Fotije nije problem samo zbog svojih reči, već zbog onoga što oličava. On je simbol duhovne degeneracije Crkve, simbol okretanja glave od zla unutar, dok se prstom pokazuje spolja. On ne čisti svoje dvorište – jer zna da bi tada morao da sruši kuću u kojoj sedi. A ta kuća više nema temelja. Samo laži, pretnje, prazne propovedi i vladike koji ratuju protiv naroda.
Zato će Srpska pravoslavna crkva – ako se ne preobrati – pasti ne od spoljnih neprijatelja, već od onih iznutra. Od Fotija, od onih koji su popljuvali Jevanđelje da bi sačuvali fotelju. Crkva koja se boji istine, koja mlade naziva satanskim jer ne kleče pred autoritetom – to nije Hristova crkva. To je birokratski aparat koji samo nosi Hristovo ime. A Hristos iz takvih hramova izlazi.
I onda takav čovek – Fotije – ima obraza da propoveda? Jedino o čemu može da propoveda jeste kako izgleda kad se duhovna hijerarhija sruši pod težinom sopstvene izopačenosti.
Jer đavo nije među studentima. Đavo nosi mantiju. I sedi na tronu.
Bojan Jovanović, đakon SPC
